"Mały Książę" - mała książeczka o ważnych sprawach
Zawsze ulega się urokowi tajemnicy. |
Idąc prosto przed siebie nie można zajść daleko. |
Dorośli lubią liczby. |
Dzieci muszą mieć sporo pobłażliwości wobec dorosłych. |
To bardzo przykre zapomnieć przyjaciela. A przecież nie każdy ma przyjaciela. |
Czasem odłożenie pracy na później nie przynosi szkody. |
Należy wymagać tego, co można otrzymać. |
Autorytet opiera się na rozsądku. |
Znacznie trudniej jest sądzić siebie niż bliźniego. |
Jeśli potrafisz dobrze siebie osądzić, będziesz naprawdę mądry. |
Bowiem można być jednocześnie obowiązkowym i leniwym. |
Wśród ludzi jest się także samotnym. |
A drogi prowadzą zawsze do ludzi. |
Nie ma rzeczy doskonałych. |
Poznaje się tylko to, co się oswoi. |
Ludzie mają zbyt mało czasu, aby cokolwiek poznać. |
„Oswoić” znaczy „stworzyć więzy”. |
Dobrze widzi się tylko sercem. Najważniejsze jest niewidoczne dla oczu. |
Stajesz się odpowiedzialny na zawsze za to, co oswoiłeś. |
Wszyscy dorośli byli kiedyś dziećmi, ale niewielu z nich o tym pamięta. |
Mowa jest źródłem nieporozumień. |
Zawsze się wydaje, że w innym miejscu będzie lepiej. |
Nawet w obliczu śmierci przyjemna jest świadomość posiadania przyjaciela. |
Tego, co najważniejsze, okiem zobaczyć nie można. |
Mały Książę |
|||
BAŚŃ |
PRZYPOWIEŚĆ |
POWIASTKA
FILOZOFICZNA |
|
- utwór pisany prozą;
- bliżej nieokreślony czas wydarzeń; - niedokładnie określone miejsce wydarzeń; - obecność elementów fantastycznych;
- przenikanie świata realistycznego i fantastycznego; - antropomorfizacja świata przyrody (nadawanie cech ludzkich; - walka dobra ze złem; - obecność typowych dla baśni motywów (np. wędrówki); - obecność dziecięcego bohatera i typowego dla konwencji baśni motywu wędrówki; - prostota języka; - dziecięcy adresat; - nadprzyrodzona wiedza i mądrość baśniowych postaci; |
- utwór pisany prozą;
- uproszczona fabuła; - brak wyraziście zarysowanej akcji,
- zawiera ogólnoludzkie refleksje dotyczące spraw uniwersalnych ( ponadczasowych),
- bogata symbolika postaci i elementów świata przedstawionego;
- przedstawiona historia oprócz znaczenia dosłownego ma głębszy sens; - zawiera pouczenie; - prezentuje wzory do naśladowania i pokazuje, jakich postaw unikać; |
- utwór prozatorski; - określony czas i miejsce zdarzeń; - symbolika bohaterów służy ukazaniu ponadczasowych i filozoficznych prawd o naturze człowieka; - obecność ironii (krytyka wad dorosłych); - pod warstwą fantastycznej historii ukrywa głębsze prawdy filozoficzne (na temat miłości, przyjaźni, natury ludzkiej),
- obecność aforyzmów i sentencji mających charakter pouczenia;
- dziecięcy, jak i dorosły adresat; - niewiedza i chęć poznania prawdy przez głównego bohatera; |
|
ZAPAMIĘTAJ
PRZYPOWIEŚĆ (PARABOLA) - krótki utwór epicki o prostej fabule, pełen symboli, służący zilustrowaniu prawd o charakterze ogólnoludzkim i moralnym. Prezentowana historia ma znaczenie dosłowne i metaforyczne. Przedstawia wzory do naśladowania i wskazuje, czego należy unikać.
POWIASTKA – krótki utwór narracyjny pisany prozą lub wierszem, będący rodzajem pouczenia skierowanego głównie do dzieci i młodzieży. Wyróżnia się prostą fabułą, prostotą języka i występowaniem dziecięcego bohatera.
POWIASTKA FILOZOFICZNA – krótki utwór fabularny pisany prozą, w którym przedstawione postacie i zdarzenia służą zilustrowaniu treści światopoglądowych i filozoficznych. Znamionuje ją uproszczony obraz postaci oraz obecność elementów fantastyki baśniowej.
Komentarze
Prześlij komentarz